Taekwon-Do to sztuka samoobrony powstała w Republice Korei na bazie usystematyzowania technik japońskiego Karate i koreańskiego Taek Kyon.

Sztuka ta została wymyślona i naukowo opracowana przez Generała Choi Hong Hi – w 1955 roku przyjęła obecną nazwę i została oficjalnie uznana jako koreańska narodowa sztuka walki.

Taekwon-Do składa się z pięciu głównych, ściśle ze sobą powiązanych, elementów: ruchów podstawowych, układów formalnych, ćwiczeń przygotowujących walki i samoobrony – obejmuje swoim zakresem 3200 technik z czego 1200 to techniki nożne.

W dosłownym tłumaczeniu słowo Taekwon-Do oznacza:

	Tae – stopa, noga Kwon – pięść Do – droga, filozofia życia
		Symbole Taekwon-Do

Nazwa sztuki oddaje ściśle jej treść – poddawanie ciała kontroli umysłu i kształtowanie samego siebie poprzez trening walki.

Taekwon-Do powstało współcześnie i w ciągu kilkudziesięciu lat swego istnienia doprowadziło tradycyjny dorobek sztuk walki do technicznej perfekcji uzupełniając go o wiele technik stanowiących „rewolucję”. Stało się to możliwe zarówno dzięki wytrwałości sztabu ekspertów Taekwon-Do, jak i dzięki konsekwencji, z jaką każda technika została przeanalizowana w świetle praw biomechaniki i fizjologii ciała ludzkiego, i przekonstruowania tak, by stała z nimi w całkowitej zgodzie. Podstawą Taekwon-Do są: system założeń filozoficzno – moralnych, 24 ściśle określone układy formalne, współzawodnictwo sportowe oparte na czterech konkurencjach indywidualnych i drużynowych tj. układach formalnych, walce, technikach specjalnych i testach siły, techniki podstawowe.

Cechami charakterystycznymi dla Taekwon-Do są:

1. Terminologia i frazeologia
2. Teoria uzyskiwania siły technik
3. Metody treningu
4. Systemy nauczania
5. Moralne zasady i filozofia
6. Technika użytkowa
7. System stopni i wymagań egzaminacyjnych
8. Ubiór i wyposażenie zawodników, trenerów i instruktorów oraz sędziów

Taekwon-Do łączy w sobie korzyści zdrowotne – płynące z wieloletniego nieprzerwanego treningu, praktyczne – wynikające ze zdolności obrony przed zagrożeniem oraz oddziaływanie kształtujące psychikę – poprzez aktywny stosunek do siebie i otoczenia, systematyczność i wytrwałość. Specyfiką Taekwon-do jest nastawienie na wyrobienie równoważnej zdolności posługiwania się w walce uderzeniami rękami i nogami w obronie i ataku, uwidaczniające się w bogactwie i doskonałości technik zarówno ręcznych jak i nożnych.

Te ostatnie, zwłaszcza wykonywane z wyskoku zyskały rozgłos w świecie sztuk walki, stając się niedoścignionym wzorem. Jest niezaprzeczalnym faktem, że od chwili pojawienia się Taekwon-Do zaobserwować można wymuszone wyższością jego technik wprowadzenie zmian i rozwój tradycyjnych sztuk walki, szczególnie w stanowiących z reguły ich piętę Achillesa technikach nożnych. W opinii wielu praktyków sztuk walki, Taekwon-Do jest najdojrzalszym, najpełniejszym i najbardziej jednorodnym technicznie z istniejących systemów walki wręcz, oferującym swym zwolennikom z jednej strony pokrywają wszelkie możliwości wykorzystania nieuzbrojonego ciała w samoobronie w racjonalny, skuteczny sposób i odznaczając się wysokimi walorami etyczno-wychowawczymi z drugiej.

Cechujące Taekwon-Do logika i konsekwencja założeń teoretycznych, piękno i skuteczność technik, jasność i bezpieczeństwo stosowanych metod nauczania i treningu połączone z dbałości o rozwój wewnętrzny adepta sprawiły, że jest ono obecnie najliczniej uprawianą sztuką walki na świecie.

Rozwój Taekwon-Do w Polsce

Taekwon-Do uprawiane jest w Polsce od 1974 roku – pierwszymi ośrodkami tej dyscypliny były Lublin, Łódź i Kraków.

W 1977 roku, po raz pierwszy w historii, do Polski (Kraków) przybywa drużyna pokazowa Taekwon-Do wraz z Generałem Choi Hong Hi oraz wielu innymi znakomitymi mistrzami i światowymi autorytetami tej sztuki walki. Od tego momentu rozpoczyna się nowy etap rozwoju Taekwon-Do w Polsce.

W latach 1978-1982 Generał jeszcze kilkakrotnie odwiedza nasz kraj w asyście innych mistrzów. Za każdym razem stara się jak najlepiej pomóc zawodnikom i liderom polskiego ruchu Taekwon-Do, który jest także wspierany przez Ambasadę Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w Warszawie.

Północnokoreańska grupa pokazowa – Lublin, 1983 rok

Lata 1982-1984 są dla Taekwon-Do w Polsce tak zwanym „złotym okresem” – zaczęły w bardzo szybkim tempie powstawać nowe sekcje i grupy, liczba ćwiczących przekroczyła 10.000 osób. Poziom techniczny zawodników nie odbiegał od wzorców koreańskich. Zasługę za taki stan rzeczy należy przypisywać instruktorom koreańskim i polskim, ale także modzie na sztuki walki jaka w tym okresie opanowała nasz kraj.

Trening Taekwon-Do – Lublin, 1984 rok

Przełom roku 1984-1985, to kryzys Taekwon-Do w Polsce. Z kraju wyjechali instruktorzy koreańscy, z powodów politycznych i gospodarczych masowo emigrowali najlepsi instruktorzy, zawodnicy i działacze, co spowodowało prawie całkowity rozpad polskiego ruchu Taekwon-Do. Pozbawione kadry szkoleniowej sekcje rozwiązywały się, a te które przetrwały wróciły do stanu początków rozwoju Taekwon-Do w Polsce.

Stan ogólnej dezorganizacji ruchu trwał aż do 1986 roku. Wtedy wprowadzono program naprawczy polegający na nowym zorganizowaniu (według reguł Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do) systemu ogólnopolskiego współzawodnictwa sportowego oraz uporządkowaniu systemu nadawania stopni szkoleniowych. Podjęto również działania zmierzające do włączenia Taekwon-Do w struktury Polskiego Związku Karate, odbudowano także kontakty z Federacjami Taekwon-Do: Koreańską, Międzynarodową oraz Europejską.

14 stycznia 1989 roku, po wielu staraniach została wyodrębniona w Polskim Związku Karate Komisja Taekwon-Do ITF, a 24 marca 1991 roku odbyło się zebranie założycielskie Polskiego Związku Taekwon-Do.

Od 1991 roku nastąpił systematyczny rozwój Taekwon-Do w Polsce, aż po obecny stan niepodważalnej supremacji sportowej w Europie.

(Na podst. mat. PZTKD)

Taekwon-Do na świecie (obecnie)

Po śmierci Generała Choi Hong Hi w 2002 roku, federacja International Taekwon-Do Federation (ITF) podzieliła się.

Dyskusje dotyczące osoby nowego prezydenta, kierunków dalszego działania oraz ścieżek rozwoju doprowadziły do powstania kilku organizacji.

Trzy najważniejsze z nich, używające tej samej nazwy to:

• ITF z siedzibą w Wiedniu w Austrii (tzw. federacja „północnokoreańska”). Prezydentem federacji jest Prof. Ri Yong Son.
• ITF z siedzibą w Benidorm w Hiszpanii. Prezydentem federacji jest GM Paul Weiler – członkiem tej federacji jest Polski Związek Taekwon-Do.
• ITF z siedzibą w Londynie w Anglii. Prezydentem federacji jest GM Choi Jung Hwa – syn Twórcy Taekwon-Do.

Każda z tych organizacji posiada własny wzór doboka, prowadzi swój system rozgrywek sportowych, organizuje własne mistrzostwa oraz kursy szkoleniowe.

Wielu oryginalnych mistrzów i pionierów Taekwon-Do takich m.in. jak: GM Rhee Ki Ha, GM Hwang Kwang Sung, GM Park Jong Soo, GM Han Sam Soo czy GM Kim Jong Chan zdecydowało się, poświęcając resztę swojego życia, propagować tą sztukę walki ćwicząc i ucząc Taekwon-Do bez jakiegokolwiek odniesienia do organizacji i polityki – tak jak robili to wcześniej gdy byli instruktorami jednego Taekwon-Do (zanim powstały różne światowe organizacje). Ich celem jest uczyć Taekwon-Do stworzonego przez Generała Choi i dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem dopóki nadal są w stanie to robić – pomimo ich podeszłego wieku.

GM Rhee Ki Ha – pierwsza osoba promowana osobiście przez Gen. Choi Hong Hi na stopień IX DAN w 1997 roku